Niedoczynność tarczycy może mieć różne przyczyny. Zbyt wysoki poziom TSH może być wynikiem występowania subklinicznej niedoczynności tarczycy, a także innych chorób, w tym o podłożu autoimmunologicznym. Są to tzw. choroby z autoagresji, których istota wiąże się z nieprawidłowo funkcjonującym układem immunologicznym. Jak powinna wyglądać dieta przy chorobach tarczycy? Choroby tarczycy to jedne z najczęściej występujących współcześnie schorzeń. Spotykać się można zarówno zarówno z zaburzenia związanymi z nadczynnością, jak i niedoczynnością tego gruczołu. Główną rolę w terapii odgrywają środki farmakologiczne, jednak coraz częściej pacjenci dostrzegają znaczną poprawę Choroby tarczycy u psa — schorzenia o różnych obliczach Tarczyca to narząd odpowiadający za podstawowe przemiany metaboliczne organizmu na tle komórkowym. Zaburzenia ze strony tego narządu będą więc oddziaływały na różne układy, czasem pozornie zupełnie ze sobą niezwiązane. 4. Diagnostyka chorób tarczycy. Zdarza się, że niektóre choroby tarczycy są wykrywane przypadkowo przy okazji badań pod kątem wystąpienia innych schorzeń. Pacjent zauważa u siebie dolegliwości, które mogą towarzyszyć także innym chorobom. W związku z tym początkowo nie wiąże tych objawów z zaburzeniami w funkcjonowaniu tarczycy. Na czym polega usunięcie tarczycy? Wycięcie tarczycy to zabieg przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym. Chirurg dokonuje poprzecznego nacięcia o długości kilku centymetrów w dolnej części szyi i przez nie usuwa część lub całą tarczycę, w zależności od tego, jak rozległy zabieg jest potrzebny. Następnie zszywa skórę 1. Najczęstsze symptomy choroby Hashimoto. Objawy Hashimoto bardzo często są wykrywane w trakcie rutynowych badań. Pacjentka zgłasza się do lekarza z symptomami, które wcale nie muszą sugerować zaburzeń pracy tarczycy. Dla przykładu pojawił się problem z zajściem w ciążę lub doszło do poronienia. jujBu4e. Tarczyca to gruczoł dokrewny położony w przedniej części szyi, odpowiedzialny za uwalnianie hormonów regulujących wiele ważnych procesów Prawidłowo funkcjonująca tarczyca pozytywnie wpływa na metabolizm, a także na funkcjonowanie układu nerwowego oraz rozrodczego Czasami objawy tarczycowe są tak niespecyficzne lub maskowane przez inne schorzenia, że pacjenci nie są w ogóle świadomi, że mogą mieć problemy z tarczycą - czytamy Choroby tarczycy. Jakie są objawy? Tarczyca to gruczoł dokrewny położony w przedniej części szyi, odpowiedzialny za uwalnianie hormonów regulujących wiele ważnych procesów w organizmie. Hormony wydzielane przez tarczycę (tyroksyna T4 oraz trójjodotyronina T3) wpływają na metabolizm, bilans wodny, a także regulują funkcjonowanie układu nerwowego i rozrodczego. Objawy związane z nieprawidłową czynnością gruczołu tarczowego są często lekceważone przez pacjentów. Zdarzają się sytuacje, gdy objawy tarczycowe są tak niespecyficzne lub maskowane przez inne schorzenia, że pacjenci nie są w ogóle świadomi, że mogą mieć problemy z tarczycą. Choroby tarczycy mogą tymczasem prowadzić do wielu poważnych powikłań zdrowotnych. Są one szczególnie niebezpieczne dla kobiet w ciąży i dla rozwijającego się w organizmie matki dziecka. W obrębie miąższu tarczycy mogą ponadto powstawać guzki – niektóre z nich mogą świadczyć o złośliwym procesie nowotworowym. Niedoczynność tarczycy. Główne przyczyny Warto przypomnieć, że niedoczynność tarczycy to stan, w którym gruczoł tarczowy produkuje zbyt mało tyroksyny i/lub trójjodotyroniny. Najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto, w przebiegu której układ odpornościowy atakuje własny gruczoł tarczowy, prowadząc do stopniowego zniszczenia miąższu tarczycy. Zapalenie tarczycy Hashimoto jest schorzeniem, na które cierpią głównie kobiety. Jest to związane z rolą kobiecych hormonów estrogenów, które uczestniczą w modulacji reakcji zapalnej na poziomie gruczołu przyczyną uszkodzenia miąższu tarczycy może być terapia jodem radioaktywnym lub radioterapia okolicy szyi stosowana w leczeniu chorób nowotworowych. Czasami konieczne jest wykonanie tyreoidektomii (chirurgicznego wycięcia gruczołu), co całkowicie pozbawia organizm hormonów tarczycy. Jod stanowi składnik hormonów tarczycy, dlatego niedobór jodu w diecie może skutkować obniżoną ich syntezą. Do zahamowania produkcji hormonów tarczycy dochodzi także w sytuacji przedawkowania związków jodu. Zaburzenia hormonalne dotyczące osi podwzgórze-przysadka-tarczyca (np. niedoczynność przysadki mózgowej, guzy podwzgórza) mogą również stwarzać sytuację niewystarczającej produkcji tyroksyny przez tarczycę. Objawy niedoczynności tarczycy: niedoczynność tarczycy skutkuje spowolnieniem procesów metabolicznych i spadkiem pobudzenia układu nerwowego, u dzieci może to prowadzić do opóźnienia w rozwoju umysłowym (tzw. kretynizm), u dorosłych niedobór hormonów tarczycy może odpowiadać za złe samopoczucie, spadek koncentracji i spowolnienie psychoruchowe. objawy chorej tarczycy są często tłumaczone pracą, stresem i ogólnym przemęczeniem - rzadko myślimy, że może być to oznaka zaburzeń hormonalnych, sucha skóra i łamliwe włosy postrzegane są często wyłącznie jako problem kosmetyczny, wynikający ze złego doboru kosmetyków czy niedostatecznej pielęgnacji, potencjalne objawy choroby tarczycy u dorosłych są analizowane dopiero wtedy, gdy para od dłuższego czasu bezskutecznie stara się o dziecko (niedoczynność tarczycy wpływa negatywnie na płodność). Jakie objawy mogą wskazywać na niedoczynność tarczycy?Objawy tarczycowe spowodowane niedoczynnością to przewlekłe uczucie zmęczenia, odczuwanie zimna w środowisku o temperaturze neutralnej, znużenie, senność niezależnie od liczby przespanych godzin, brak koncentracji, otępienie, bradykardia (niska częstość skurczów serca), obrzęki, zaparcia, suchość skóry, nadmierne wypadanie włosów, trudność w utrzymaniu prawidłowej masy ciała, skłonność do tycia, nieregularne miesiączki u kobiet. W niektórych typach niedoczynności (najczęściej w zapaleniu tarczycy Hashimoto) dochodzi do wytworzenia się wola tarczycowego. Obserwuje się zwiększenie obwodu szyi. Powiększona tarczyca może uciskać przyległe struktury i powodować dyskomfort podczas połykania. Jak ostatecznie rozpoznać niedoczynność tarczycy? Objawy chorej tarczycy mogą współwystępować lub być bardzo podobne do objawów wynikających z innych schorzeń neurologicznych lub kardiologicznych. W przypadku niedoczynności, badanie tarczycy z krwi wykazuje podwyższony poziom hormonu tyreotropowego TSH wydzielanego przez przysadkę mózgową, a także obniżony poziom tyroksyny T4. W zaawansowanej i długo nieleczonej niedoczynności występuje również obniżenie stężenia trójjodotyroniny. Lekarz może także wykonać badanie USG, by ocenić strukturę i wielkość gruczołu tarczowego. Nadczynność tarczycy. Główne przyczyny Nadczynność tarczycy to stan, w którym tyroksyna i trójjodotyronina produkowane są przez tarczycę w zbyt dużych ilościach. Przyczyny nadczynności tarczycy: nadmierna produkcja hormonów tarczycy przez autonomiczne guzki toksyczne (wydzielanie poza kontrolą przysadki mózgowej), choroba Gravesa-Basedowa (choroba o podłożu autoimmunologicznym), zaburzenia czynności osi podwzgórze-przysadka mózgowa-tarczyca, produkcja hormonów przez łożysko u kobiet ciężarnych, przedawkowanie doustnie przyjmowanych leków zawierających hormony tarczycy, przyjmowanie niektórych leków, np. węglanów litu stosowanych w leczeniu zaburzeń psychicznych (stosunkowo rzadko). Objawy nadczynności tarczycy: nadpobudliwość nerwową, chudnięcie bez wyraźnej przyczyny, nadmierne pocenie się, tachykardię (podwyższoną częstość skurczów serca), przewlekłe biegunki, częstsze oddawanie moczu, wzmożone pragnienie, możliwe osłabienie mięśni, zaburzenia miesiączkowania u kobiet, obniżone libido u mężczyzn. W przypadku choroby Gravesa-Basedowa może występować także tzw. oftalmopatia tarczycowa – uczucie rozpierania gałek ocznych, pieczenie oczu, wytrzeszcz, zaburzenia widzenia (np. podwójne widzenie). Jak potwierdzić stan nadczynności tarczycy? W badaniach laboratoryjnych (badaniach krwi) poziom TSH jest obniżony przy podwyższonym poziomie hormonów tarczycy (tyroksynie T4 i trójjodotyroninie T3). Następnie wykonywane jest badanie USG pod kątem obecności guzków i/lub stanu zapalnego w obrębie tarczycy. Badanie uzupełniające stanowi scyntygrafia, które polega na ocenie wychwytu jodu przez tarczycę. Guzki najbardziej wychwytujące jod to tzw. guzki gorące – są one odpowiedzialne za nadmierne wydzielanie hormonów tarczycy, niezależnie od stymulacji z poziomu przysadki mózgowej. Rak tarczycy. Jak wygląda leczenie? Guzki na tarczycy mogą być zmianą łagodną lub złośliwą (rakiem tarczycy). Zdecydowana większość wykrywanych guzków (ok. 95 proc.) to zmiany o charakterze łagodnym. Niektóre z guzków można łatwo wyczuć w badaniu palpacyjnym. Badanie USG tarczycy pozwala wstępnie rozróżnić zmiany łagodne od guzków potencjalnie złośliwych. Raka tarczycy cechuje zwykle: wyraźne granice guzka o nieregularnym „poszarpanym” kształcie, obecność zwapnień w obrębie guzka, niejednorodna struktura wnętrza guzka bez zawartości płynu, guzek z brakiem wzmożonego przepływu, otoczony miąższem tarczycy w stanie zapalnym z wyraźnie wzmożonym przepływem. Leczenie raka tarczycy Leczenie tarczycy zajętej nowotworem złośliwym może polegać na: chirurgicznym wycięciu guzka z częścią tarczycy, całkowitym wycięciu tarczycy, terapii jodem promieniotwórczym, zażywaniu leków zawierających hormony tarczycy (celem zapobiegania skutkom niedoczynności tarczycy). Dowiedz się więcej na temat: Co piąty Polak ma problemy z tarczycą. Tylko niektórzy wymagają operacji - a jeśli jest ona konieczna, to coraz częściej stosuje się precyzyjne i mało inwazyjne zabiegi – mówi prezes Polskiego Klubu Chirurgii Endokrynologicznej prof. dr hab. n. med. Marcin Barczyński. Najczęstsze zaburzenia tarczycy to nadczynność lub niedoczynność tego narządu, wymagająca jedynie leczenia farmakologicznego. Jeśli w tarczycy pojawią się guzy, większość z nich ma charakter łagodny, ale zdarzają się też nowotwory tarczycy, w zdecydowanej większości przypadków skutecznie leczone. Duże guzowate rozrosty w tarczycy przesuwają lub wręcz zwężają światło tchawicy, uniemożliwiając normalne funkcjonowanie. Czasami niezbędna jest ingerencja chirurgiczna. Nowoczesne technologie zabiegowe Prof. Marcin Barczyński z Kliniki Chirurgii Endokrynologicznej, III Katedry Chirurgii Ogólnej Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego podkreśla, że trzeba przede wszystkim dobrze zdiagnozować zmiany w tarczycy. „Jeśli chodzi o diagnostykę zmian ogniskowych, to podstawą jest badanie ultrasonograficzne, które pozwala ocenić cechy fenotypowe guza. Zmiana, która budzi niepokój, jest hypoechogeniczna, ma nieregularne granice, posiada mikrozwapnienia. Zmiany, które niosą większe ryzyko nowotworu złośliwego, ocenia się metodą biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. Ocena cytologiczna materiału w wielu wypadkach pozwala ustalić rozpoznanie, co z kolei pomaga w zakwalifikowaniu pacjenta do ewentualnego zabiegu operacyjnego” – wyjaśnia. Wielu pacjentów obawia się zabiegu, że jego skutkiem będą powikłania takie, jak upośledzenie ruchomości strun głosowych. Powoduje ono chrypkę i osłabienie siły głosu. Ponieważ tarczyca przylega do krtani, podczas operacji mogą zostać uszkodzone nerwy krtaniowe, biegnące po tylnej powierzchni tarczycy. „Najczęściej są to uszkodzenie przemijające i problem ustępuje po kilku, kilkunastu tygodniach, do pół roku. Ale zdarzają się też uszkodzenia utrwalone, co dla pacjenta wiąże się z koniecznością rehabilitacji foniatrycznej” – przyznaje prezes Polskiego Klubu Chirurgii Endokrynologicznej. Ważne jest doświadczenie chirurga w tego rodzaju zabiegach. Pacjenci powinni zatem o to pytać przed zabiegiem, jak również o metodę jaką będzie on wykonywany. Od niej też zależy jakie są szanse zachowania nerwów krtaniowych, przytarczyc z prawidłowym ukrwieniem i żeby nie było zaburzeń gospodarki wapniowo-fosforanowej. „Bardzo ważna jest nowoczesna technologia zabiegu. Tutaj z pomocą przychodzi metoda śródoperacyjnego neuromonitoringu nerwów krtaniowych, pozwalająca zminimalizować ryzyko uszkodzenia głosu w trakcie operacji. Neuromonitoring w rękach sprawnego fachowca na pewno może poprawić wynik operacji” – przekonuje prof. Marcin Barczyński. Wyjaśnia, że pacjent jest zaintubowany rurką intubacyjną, która ma specjalne elektrody zintegrowane, umieszczone pomiędzy fałdami głosowymi. Rurka z elektrodami jest podpięta do monitora. W trakcie operacji chirurg posługuje się sondą do monitorowania, którą stymuluje tkanki prądem o niewielkim natężeniu tak, żeby zidentyfikować nerw. Dodatkowo można założyć elektrodę na nerw błędny. Wtedy aparat automatycznie będzie sprawdzał, czy cały łuk odruchowy nerwu odpowiedzialnego za głos jest zachowany. 30 tysięcy operacji tarczycy rocznie W Polsce neuromonitoring podczas operacji tarczycy nie jest powszechnie stosowany. Według Polskiego Klubu Chirurgii Endokrynologicznej metodą tą dysponuje około 135 ośrodków w Polsce. Prawdopodobnie co czwarta operacja tarczycy w naszym kraju wykonywana jest z użyciem tego sprzętu. Stosuje się ją szczególnie w przypadku wysokiego ryzyka uszkodzenia nerwów krtaniowych. Dotyczy to operacji wola nawrotowego, zaawansowanych nowotworów tarczycy, wznowy raka tarczycy czy też u pacjentów z chorobą Hashimoto, wolem nadczynnym oraz chorobą Gravesa-Basedowa. W Niemczech monitoruje się 95 proc. spośród 100 tys. przeprowadzanych rocznie operacji tarczycy. Operacja z użyciem neuromonitoringu jest jednak bardziej kosztowna. To się jednak zmienia. Osiem lat temu zaledwie 1 proc. operacji był monitorowany ta metodą, bo jedynie 8 ośrodków w Polsce posiadało neuromonitoring. W Polsce wykonuje się prawie 30 tys. operacji tarczycy rocznie, z tego 12-15 proc. zabiegów wykonywanych jest z powodu raka tarczycy. „Zapadalność na tego raka systematycznie rośnie. Jednak większość przypadków to niewielkie zmiany, które nie są skomplikowane w leczeniu: rak brodawkowaty, niewielkie ogniska” - dodaje specjalista. Coraz częściej stosowane są zabiegi mało inwazyjne w leczeniu schorzeń tarczycy. Chodzi w nich o to, żeby uzyskać jak najlepszy efekt kosmetyczny po operacji. „Od dwóch lat – mówi prof. Barczyński - wykonujemy w Polsce operację wycięcia tarczycy przez przedsionek jamy ustnej (TOETVA), która nie pozostawia żadnej blizny na skórze. Oczywiście nie każda pacjentka jest kandydatką to takiej operacji, ale metoda zyskuje na popularności, bowiem zapewnia wyśmienite efekty kosmetyczne niedostępne dla innych wcześniej opracowanych metod małoinwazyjnych operacji tarczycy, które powoli przechodzą do lamusa” - mówi. Coraz częściej wykonywane są u nas przezskórne ablacje guzów tarczycy pod kontrolą USG (np. EchoLaser). Zdaniem specjalisty, właściwie nie jest to operacja, lecz zabieg wykonywany w znieczuleniu miejscowym, w trybie ambulatoryjnym, który także nie pozostawia śladu na skórze. „Co prawda guz nie znika, ale zmniejsza się nawet o 50 proc. w ciągu roku, co prowadzi do ustąpienia objawów uciskowych na szyi i komfort życia pacjentki się poprawia. To taka nowoczesna alternatywa dla tych pacjentek, które boją się operacji tarczycy lub jej następstw” - dodaje. Operacja ta nie pozostawia blizn na skórze, a podczas jej wykonywania można korzystać z neuromonitoringu. „Dodatkową zaletą zabiegów przezskórnej ablacji guzów tarczycy jest zachowanie czynności tarczycy po zabiegu bez konieczności zażywania syntetycznych hormonów tarczycy, co zazwyczaj jest naturalną konsekwencją radykalnej operacji tarczycy” – zwraca uwagę prof. Barczyński. W przypadku raka tarczycy najczęściej wycina się całą tarczycę, a tylko niekiedy jeden z jej płatów (zależy to od wielkości guza i stopnia zaawansowania choroby). W najczęściej występującym zróżnicowanym raku tarczycy (raku brodawkowatym i raku pęcherzykowym) stosuje się także leczenie uzupełniające jodem promieniotwórczym, by zniszczyć resztki tkanki tarczycowej, mikroprzerzuty, a także przerzuty, jeśli występują. PRZECZYTAJ TAKŻE: Neuromonitoring nerwów krtaniowych podnosi jakość operacji tarczycy Rak tarczycy – coraz większe wyzwanie dla lekarzy fot. Adobe Stock Chociaż dostępne na rynku szczepionki przeciwko koronawirusowi są uważane za bezpieczne, to jednak, jak w przypadku każdego leku i szczepionki, istnieją pewne ograniczenia do ich stosowania. Przeciwwskazania do szczepienia przeciwko COVID-19 Dwa podstawowe przeciwwskazania do szczepienia przeciwko COVID-19 to: wystąpienie poważnej reakcji alergicznej po otrzymaniu poprzedniej dawki tej szczepionki, wystąpienie poważnej reakcji alergicznej na dowolny składnik tej szczepionki, np. glikol polietylenowy (PEG) . Czym jest poważna reakcja alergiczna po szczepieniu? Chodzi o anafilaksję – uogólnioną reakcję immunologiczną organizmu obejmującą objawy jak np. trudności w oddychaniu, świsty oddechowe, pokrzywka, które zazwyczaj rozwijają się w bardzo krótkim czasie (w ciągu kilku-kilkunastu minut) od przyjęcia szczepionki lub innej substancji uczulającej. Są to bardzo rzadkie sytuacje, lecz możliwe, dlatego każda osoba po przyjęciu preparatu zapobiegawczo powinna przez 15 minut pozostać w placówce zdrowia. Na tym nie koniec. Podanie szczepionki należy odroczyć w przypadku wystąpienia ostrego przebiegu choroby zakaźnej z gorączką– informuje rządowy portal Chodzi o wszelkie zakażenia dróg oddechowych, jak grypa, a także o chorobę COVID-19 – w takich przypadkach osoba nie powinna dostać szczepionki. Lecz z małym zastrzeżeniem. Łagodna infekcja i/lub lekko podniesiona temperatura nie stanowią podstawy do rezygnacji ze szczepienia w danym terminie. Przeciwwskazaniem medycznym do szczepienia nie jest również COVID-19 przebiegający bez objawów, co oznacza, że jeśli nieświadomy zakażony pacjent przyjął szczepionkę przeciw koronawirusowi, nie musi się obawiać dodatkowego zagrożenia. Przeczytaj też: Czy szczepionka przeciw COVID-19 obniża płodność? Czy wiek stanowi przeciwwskazanie do podania szczepionki? Szczepionki dostępne na rynku nie są przeznaczone dla dzieci. Wiek, od którego zalecane jest podanie preparatu, to 16 lub 18 lat w zależności od produktu (należy sprawdzić w ulotce). Osoby starsze, nawet powyżej 85. roku życia, nie tylko mogą dostać szczepionkę, ale, według wytycznych, powinny. Przeczytaj też: Objawy koronawirusa u dzieci w wieku szkolnym i noworodków Kto może być zaszczepiony przeciwko COVID-19? Jest wiele stanów i schorzeń, które budzą wątpliwości, jeśli mowa o zaszczepieniu się przeciwko koronawirusowi. Okazuje się jednak, że właściwie każdy, kto nie jest uczulony na szczepionkę, może ją przyjąć. Szczepionka przeciwko COVID-19 nie jest przeciwwskazana w przypadku: ciąży i laktacji (więcej: szczepionka na COVID-19 a ciąża i laktacja), przebytego zakażenia COVID-19, łagodnej infekcji i/lub niewielkiego wzrostu temperatury, chorób płuc, w tym POChP, anemii (więcej: Koronawirus przy anemii), obniżonej odporności, choroby nowotworowej, przewlekłej choroby nerek, deficytów neurologicznych (np. demencji), cukrzycy, chorób naczyń mózgowych, nadciśnienia tętniczego, chorób układu sercowo-naczyniowego, przewlekłych chorób wątroby, otyłości, chorób związanych z uzależnieniem od nikotyny, chorób alergicznych i astmy oskrzelowej, talasemii, mukowiscydozy. Jednak uwaga. Zawsze w przypadku chorób czy stanów obniżonej odporności czas optymalny dla szczepienia należy skonsultować z lekarzem. W momencie zaostrzenia objawów choroby przewlekłej, również może być wskazane przełożenie szczepienia na inny termin. Przeczytaj też: Brytyjski wariant koronawirusa – objawy, cechy mutacji Więcej na podobny temat:Skutki uboczne po szczepionce przeciw COVID-19Co alergicy powinni wiedzieć o szczepionce na COVID-19?Co trzeba wiedzieć przed szczepieniem na COVID-19? Lekarze rodzinni radzą, jak się przygotowaćNowe warianty koronawirusa mogą być odporne na szczepionkę Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Tarczyca jest niewielkim narządem położonym u podstawy szyi, przylegającym do tchawicy. Składa się z dwóch płatów połączonych cieśnią. Tarczyca produkuje dwa hormony: trijodotyroninę (T3) i tyroksynę (T4), które spełniają ważne funkcje w organizmie. Do produkcji hormonów tarczycy niezbędny jest jod. Hormony tarczycy regulują metabolizm organizmu, czyli przemiany energetyczne oraz wpływają na procesy termogenezy, czyli wytwarzanie ciepła i utrzymywanie prawidłowej temperatury ciała. Hormony tarczycy wpływają także na prawidłowy rozwój płodu. Czynność tarczycy jest kontrolowana przez przysadkę mózgową, która uwalnia hormon tyreotropowy (TSH) pobudzający tarczycę do produkcji hormonów: T3 i T4. Do najczęstszych chorób tarczycy należą choroby związane z nieprawidłową produkcją hormonów przez tarczycę, czyli niedoczynność tarczycy i nadczynność tarczycy. Niedoczynność tarczycy polega na niedostatecznej produkcji hormonów przez tarczycę, natomiast jej nadczynność odwrotnie – polega na nadmiernej produkcji hormonów. Najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, w przebiegu którego układ odpornościowy produkuje przeciwciała, które niszczą komórki tarczycy, co powoduje w konsekwencji zbyt małą produkcję hormonów tarczycy i jej niedoczynność. Najczęstszą przyczynę nadczynności tarczycy stanowi choroba Gravesa i Basedowa, w której nieprawidłowe działanie układu odpornościowego pobudza tarczycę do nadmiernej produkcji hormonów. Inne choroby tarczycy to wole, czyli powiększenie tarczycy, w którym mogą występować guzki tarczycy; guzki tarczycy bez wola, czyli nieprawidłowa struktura tarczycy oraz nowotwory tarczycy, także złośliwe, czyli rak tarczycy oraz zapalenia tarczycy. Najczęściej w diagnostyce chorób tarczycy wykonuje się badania laboratoryjne krwi: oznaczenie stężenia TSH oraz FT3 i FT3, przeciwciał przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO), przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie (anty-Tg) oraz przeciwko receptorowi anty-TSH (anty-TSHR), a także USG tarczycy i scyntygrafię tarczycy. Dowiedz się więcej o chorobach tarczycy Szczepionka DTP znajduje się w Programie Szczepień Ochronnych (PSO) i jest obowiązkowa. Preparat stosuje się w celu czynnego uodpornienia pacjenta przeciwko wystąpieniu błonicy, tężca i krztuśca. Szczepionka DTP zalecana jest do podania dzieciom w kilku dawkach między 6 tygodniem życia i przed ukończeniem 2 roku życia. Jaki jest skład szczepionki DTP, ile kosztuje, czy jest refundowana i jakie są przeciwwskazania do zastosowania tego preparatu? Odpowiedzi na te pytania znajdują się niniejszym artykule. Co to jest DTP? Ten tajemniczy skrót pochodzi z języka angielskiego i kolejno oznacza: D – Diphtheria (błonica), T – Tetanus (tężec), P – Pertussis (krztusiec). Wszystkie trzy choroby są zakaźne i w ubiegłym stuleciu stanowiły duży problem z punktu widzenia zdrowia publicznego. W Polsce, dzięki wprowadzeniu obowiązkowych szczepień ochronnych w 1954 roku, choroby te zostały praktycznie wyeliminowane. Obecnie w naszym kraju nie rejestruje się zachorowań na błonicę, natomiast ostatni przypadek tężca u noworodków zarejestrowano w 1983 roku. Z upływem czasu spada ochrona poszczepienna przeciwko krztuścowi, dlatego też konieczne są obowiązkowe dawki przypominające. Szczepionka DTP – charakterystyka W Polsce mamy dwa rodzaje szczepionek DTP, które zawierają w swoim składzie toksoid błoniczy i tężcowy (niezakaźne składniki pochodzące od bakterii) oraz pełnokomórkowy (cały, zabity antygen krztuśca) – DTP i bezkomórkowy (antygen krztuśca) – DTaP. Są to preparaty skojarzone, czyli takie, które podczas jednego wkłucia zostają wprowadzone do naszego organizmu, jako jedna szczepionka, zawierająca w swoim składzie kilka antygenów drobnoustrojów chorobotwórczych. Szczepionka DTP – czym są błonica, tężec, krztusiec? Szczepionka skojarzona 3w1 DTP zapewnia ochronę przed następującymi chorobami: błonica – choroba zakaźna, którą wywołuje bakteria zwana maczugowcem błonicy. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową (kaszel, kichanie) oraz w wyniku kontaktu z osobą chorą (rzadziej). Najczęstsze objawy tej choroby to ból gardła, wysoka gorączka, biały lub szary nalot na migdałkach i krtani czy powiększone węzły chłonne, „szczekający” kaszel oraz świst wdechowy; krztusiec (koklusz) – choroba zakaźna wywołana bakterią (pałeczką krztuśca). Powoduje bakteryjne zakażenie oskrzeli i tchawicy. Do zakażenia dochodzi drogą powietrzno – kropelkową. Charakterystycznymi objawami tej choroby jest przede wszystkim napadowy kaszel, któremu towarzyszy duszność i bezdech; tężec – to choroba, którą powoduje bakteria zwana laseczką tężca. Do zakażenia dochodzi w wyniku zabrudzenia rany. Drobnoustrój atakuje układ nerwowy, co prowadzi do zwiększonego napięcia oraz skurczu mięśni. Poważny problem stanowią skurcze mięśni oddechowych i krtani, ponieważ mogą one spowodować trudności z oddychaniem. Bezpieczeństwo i skuteczność preparatów DTP i DTaP zostały potwierdzone w badaniach klinicznych. DTP – kiedy się szczepić? Zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych w celu zapewnienia maksymalnej ochrony przed wyżej wymienionymi chorobami, należy wykonać pełny cykl szczepień, który składa się z trzech dawek pierwotnych i czwartej dawki uzupełniającej. Obowiązkowe są też dawki przypominające w 6 i 14 roku życia. Pierwszą dawkę leku dziecko otrzymuje najczęściej w 2 miesiącu życia, drugą między 3 – 4 miesiącem życia, trzecią w 5 – 6 miesiącu życia i ostatnią miedzy 16 a 18 miesiącem życia. Zaleca się zachowanie 6 – 8 tygodniowych odstępów pomiędzy szczepieniami. Ulotka szczepionki DTP, którą producent dołącza do preparatu, zawiera informacje, które dotyczą szczegółów samego szczepienia. Wynika z nich, że szczepionka powinna być podana głęboko domięśniowo w przednio-boczna część uda u dzieci do 2 roku życia oraz w mięsień naramienny u starszych dzieci. Szczepienie DTP może być wykonane jednocześnie z innymi szczepionkami (również ze szczepionkami skojarzonymi). Przez wzgląd na fakt, że szczepionka ta jest obowiązkowa, większość rodziców decyduje się zaszczepić swoje dziecko. Bez wątpienia przełożyło się to na niemalże całkowity spadek zachorowalności dzieci na błonicę, krztusiec i tężec. Polecane dla Ciebie paracetamol, zawiesina, ból, gorączka, ząbkowanie, przeziębienie zł octowinian glinu, żel, stłuczenie, obrzęk, oparzenie zł żelki, odporność, niedobór witamin zł krople, odbudowa flory bakteryjnej, odporność zł Szczepionka DTP – cena Szczepionka DTP jest refundowana przez NFZ. Oznacza to, że otrzymamy ja bezpłatnie od przychodni podczas szczepienia. Preparat jest dedykowany dla dzieci od 6 tygodnia życia, czyli w okresie, w którym obowiązkowe są jeszcze szczepienia na poliomyelitis (polio), na Haemophilus influenzae typu b (Hib) oraz WZW typu B. Możemy wtedy wybrać szczepionkę DTP + IPV + Hib (preparat skojarzony 5w1) lub DTP + IPV + Hib + WZW B (preparat skojarzony 6w1) i wówczas te szczepionki są płatne, czyli ich koszt pokrywamy z własnych środków. Nasze dziecko otrzyma wtedy jedno wkłucie, które zapewni nam ochronę przed pięcioma lub sześcioma chorobami zakaźnymi, co z pewnością oszczędzi mu bólu. Szczepionka DTP – powikłania Do charakterystycznych skutków ubocznych wymienionych w DTP ChPL (Charakterystyka Produktu Leczniczego) zaliczamy zaburzenia ogólne i odczyny w miejscu podania, takie jak: zwiększona drażliwość, gorączka 39 – 40oC, odczyny miejscowe: zaczerwienienie, ból i obrzęk. W celu ich złagodzenia możemy zastosować okłady z Altacetu lub lek przeciwgorączkowy i przeciwbólowy, np. paracetamol. Inne działania niepożądana to zaburzenia żołądkowo – jelitowe (wymioty i biegunka), na które zaleca się zastosowanie leku przeciwbiegunkowego. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania (zmniejszenie apetytu i pragnienia) oraz zaburzenia psychiczne (niepokój, apatia). Szczepionka DTP zawiera też w swoim składzie tiomersal (środek konserujący), który może wywołać reakcje alergiczne. W celu złagodzenia tej reakcji można zastosować lek przeciwalergiczny. Objawy po szczepieniu DTP ustępują jednak najczęściej w ciągu 24 – 48 godzin. Szczepionka DTP – przeciwwskazania Szczepionki DTP nie należy podawać pacjentom z nadwrażliwością na substancje czynne lub na którąkolwiek substancje pomocnicze oraz z mózgowym porażeniem dziecięcym. Przeciwwskazaniem do zastosowania preparatu są także objawy, które wystąpiły w ciągu 7 dni po podaniu pierwszej dawki leku. Groźne objawy po szczepieniu DTP to przede wszystkim ostre stany chorobowe (przebiegające z gorączką), choroby neurologiczne o postępującym przebiegu, stwierdzona encefalopatia o nieznanej etiologii, objawy mózgowe manifestujące się zaburzeniem świadomości oraz drgawki przebiegające z gorączką. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Wymaz z gardła – ile kosztuje badanie i gdzie można je wykonać? Wielokrotnie każdy z nas cierpiał z powodu bólu gardła czy chrypki. Są to najczęściej występujące choroby gardła. Czasem zdarza się jednak, że infekcje gardła dopadają nas zbyt często oraz ciągle nawracają pomimo stosowania właściwego leczenia. Co można zrobić w takiej sytuacji? Wtedy można zdecydować się na wykonanie wymazu z gardła, który może pomoc naszemu lekarzowi prowadzącemu w postawieniu właściwej diagnozy i ułatwi też włączenie najlepszego dla nas leczenia. Test ureazowy na Helicobacter pylori – na czym polega i kiedy się go wykonuje? Helicobacter pylori to bakteria odpowiedzialna za występowanie choroby wrzodowej czy nowotworów żołądka. Do jej wykrycia stosuje się test ureazowy, który wykonywany jest podczas gastroskopii. Na czym polega to badanie i jak się do niego przygotować? Jakie są wskazania do przeprowadzenia testu ureazowego? APTT – czas kaolinowo-kefalinowy, normy i wskazania. Kiedy należy wykonać badanie? APTT to jeden z parametrów krwi, którego oznaczenie jest bardzo istotne, kiedy należy zbadać stopień krzepliwości krwi pacjenta, u którego planowana jest operacja chirurgiczna lub leczonego z powodu chorób natury zakrzepowo-zatorowej. Niezwykle istotnym czynnikiem wpływającym na czas częściowej tromboplastyny po aktywacji mogą być choroby wątroby lub zaburzenia ilość witaminy K w organizmie. Jak wygląda badanie APTT, czy jest refundowane i jak się do niego przygotować? Sód (Na) – badamy elektrolity we krwi. Norma, hiponatremia, hipernatremia Badanie stężenia sodu (Na) jest jednym z głównych oznaczeń parametrów krwi. Nie jest badaniem drogim ani też wymagającym specjalnego przygotowania, niemniej kontrolowanie poziomu sodu jest bardzo istotne. Wszelkie nieprawidłowości w stężeniu tego elektrolitu mogą być bardzo groźne dla zdrowia, szczególnie osób, u których zdiagnozowano choroby kardiologiczne, jak chociażby nadciśnienie tętnicze lub nefrologiczne, jak niewydolność nerek. Jak wygląda badanie, czy jest refundowane, ile kosztuje i jakie są normy dla kobiet, mężczyzn i dzieci? Odpowiadamy w niniejszym artykule. CBCT (tomografia stożkowa) – przebieg badania, wskazania, wady i zalety CBCT (tomografia wiązki stożkowej) jest badaniem płatnym i wykonywanym na podstawie skierowania lekarskiego. Wykorzystywane jest najczęściej podczas leczenia stomatologicznego lub laryngologicznego. Pozwala na zobrazowanie zmian, które są niewidoczne na klasycznym prześwietleniu struktur zębowych. Ile kosztuje badanie tomografii stożkowej, jak wygląda CBCT i jakie są wskazania do prześwietlenia z wykorzystaniem tej metody? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule. Insulina – normy we krwi, wskazania, cena. Badanie insuliny po obciążeniu. Czy hiperglikemia i hipoglikemia są groźne dla życia? Insulina i normy z nią związane są jednym z głównych wskaźników prawidłowej pracy trzustki. Badanie poziomu tego hormonu pozwala na dokonanie oceny zmian w gospodarce węglowodanowej, a w przypadku wystąpienia hipoglikemii lub hiperglikemii wdrożenie odpowiedniego leczenia tych zaburzeń, których zaniedbane może się rozwinąć w szereg chorób metabolicznych, w tym przede wszystkim w cukrzycę typu II. Osoby, które zauważyły u siebie zaburzenia widzenia, zawroty głowy, przyspieszoną akcję serca lub zlewne poty powinny koniecznie zgłosić się na badanie poziomu insuliny. Wysoki poziom prolaktyny (hiperprolaktynemia) w wyniku badania krwi Hiperprolaktynemia jest jednym z objawów guza przysadki (łac. prolactinoma), chorób podwzgórza, zaburzeń funkcji gruczołu tarczycowego (np. niewyrównania niedoczynność tarczycy), niewydolności nerek, ale także ciąży. Objawami, które powinny skłonić pacjenta do zbadania poziomu PRL, są zaburzenia miesiączkowania, trudności z zajściem w ciążę, mlekotok, uderzenia gorąca, trądzik lub zauważalnie obniżone libido. Leczenie hiperprolaktynemii polega głównie na farmakoterapii i leczeniu przyczynowym podwyższonego stężenia PRL, czyli choroby, która wywołała ten stan. Holotranskobalamina – badanie wczesnych niedoborów witaminy B12 Istnieje pula badań, które regularnie powinien wykonać każdy weganin lub wegetarianin, a także osoby, które mają wszelkie objawy niedokrwistości lub zauważają u siebie niedobory witaminy B12, do których należy, chociażby mrowienie i pieczenie skóry, drętwienie kończyn lub zaburzenia snu. Postawienie diagnozy dotyczącej groźnego niedoboru wit. B12 jest możliwe już na jego wczesnym etapie, dzięki wykonaniu oznaczenia poziomu holoTC, czyli holotranskobalaminy. Jak się przygotować do badania poziomu holoTC, czy trzeba być na czczo i jakie są objawy obniżonego poziomu witaminy B12? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w niniejszym artykule.

choroby tarczycy a szczepienia